Auteur:

Adelbertvereniging Venray organiseert op maandag 10 maart haar zevende lezing van dit seizoen in ‘De Baank’ Albionstraat 26 te Leunen met aanvang 20.00 uur.

Het wordt steeds duidelijker dat veranderende tijden andere eisen stellen aan onze landbouw. Om acht miljard mensen op een duurzame manier van gezond voedsel te kunnen voorzien wordt er reikhalzend naar ontwikkelingen in de agrotechnologie gekeken. Vertical Farming gaat hierbij ongetwijfeld niet de enige oplossing zijn, maar zal mogelijk wel aan een deel van de oplossing bijdragen.

Vertical Farming (vertikale landbouw) is een zeer intensieve hoog technologische vorm van tuinbouw. Hierbij worden gewassen in een volledig gesloten omgeving, een soort zwarte doos zoals we die hier in onze omgeving zo goed kennen, geteeld. Met toepassing van speciale ledverlichting, geavanceerde klimaatbeheersing, substraat als bodem en een gereguleerd menu aan water en voedingsstoffen worden uitstekende gewassen verbouwd. Deze teeltvorm is heel voorspelbaar in haar opbrengst, verbruikt een minimum aan water, heeft een extreem hoge opbrengst per m2 (vele lagen boven elkaar), is vrij van gewasbeschermingsmiddelen, is onafhankelijk van weer en klimaat en kan op elke plek ter wereld plaatsvinden. Het vereist echter een hoge investering voor de bouw van een farm en het telen kost veel (groene?) elektrische energie. Om hierbij tot goede resultaten te komen is de bestaande kennis en ervaring op tuinbouw gebied ontoereikend  gebleken. Extra kennis en onderzoek is nodig.

Zoals gelukkig zo vaak en dus misschien geen verrassing voor u loopt de WUR (Wageningen University and Research)  hierbij voorop. Wat wellicht wél een verrassing voor u is, is dat het onderzoek naar deze nieuwe technologie geleid wordt door de uit Merselo afkomstige Prof. Dr. Ir LFM Marcelis. Leo Marcelis is wereldwijd erkend als dé wetenschappelijke autoriteit op dit nieuwe vakgebied. 10 Maart komt hij graag een keer terug naar zijn geboortegrond om u bij te praten.

Het bestuur van Adelbert Venray nodigt haar leden van harte uit voor deze lezing. Introducees zijn welkom. Zie ook www.adelbertvenray.nl

Adelbertvereniging Venray organiseert op maandag 10 februari haar zesde lezing van dit seizoen in ‘De Baank’ Albionstraat 26 te Leunen met aanvang 20.00 uur.

Dementie is op dit moment niet te genezen en nauwelijks te vertragen. In de maatschappij heerst daardoor het idee dat er niets aan gedaan kan worden. Wetenschappelijke ontwikkelingen wijzen echter uit dat het mogelijk is om invloed te hebben op het risico op dementie en om de levenskwaliteit te verbeteren van mensen die wel dementie krijgen met de juiste behandeling en begeleiding.

In deze lezing zal aan de hand van de huidige stand van zaken in de wetenschap worden ingegaan op de vraag hoe je het risico op dementie kunt verminderen en wat kan bijdragen aan je levenskwaliteit als je toch dementie krijgt.

Marjolein de Vugt is als hoogleraar ‘Psychosociale innovaties bij dementie’ verbonden aan de Universiteit Maastricht. Zij is directeur van het Alzheimer Centrum Limburg en gezondheidszorgpsycholoog op de geheugenpoli van het MUMC+. Tevens is zij voorzitter van het Europese onderzoeksnetwerk INTERDEM gericht op psychosociaal onderzoek bij dementie.

Het bestuur van Adelbert Venray nodigt haar leden van harte uit voor deze lezing. Introducees zijn welkom. Zie ook www.adelbertvenray.nl

De kwetsbaarheid van onze rechtsstaat

‘De morele pijngrens is nog lang niet bereikt’ zo luidde de kop boven een interview dat begin maart verscheen in De Groene Amsterdammer. De inzet van het interview waren belangrijke vragen, zoals ‘hoe bescherm je de rechtsstaat’ en ‘hoe houd je Nederland rechtvaardig en veilig’. De geïnterviewde? Dick Schoof, op dat moment nog geen minister-president maar secretaris-generaal van het ministerie van Justitie en Veiligheid. Over de morele pijngrens is hij duidelijk, die ligt daar ‘waar de hele Staten-Generaal wetten gaat aannemen en de grondwet zo gaat wijzigen dat je serieuze vraagtekens kunt gaan zetten bij het voortbestaan van de democratie.’ Over kleinere zaken die tegen recht en rechtsstaat ingaan is discussie mogelijk. De grenzen en de inhoud van de democratische rechtsstaat zijn aan verandering onderhevig. De interviewer schrikt van dit antwoord. Wij ook? Wat is nodig om onze democratische rechtsstaat stabiel en weerbaar te houden? Waar staat onze rechtsstaat voor? Hebben we enkel duidelijke juridische waarborgen nodig, zoals een grondwet? Of is het ook belangrijk dat we politici, ministers en ambtenaren hebben die de rechtsstaat dragen en uitdragen? Welke rechtsstatelijke ethos verwachten we van hen en van ons als burgers? Dit zijn de vragen die we tijdens de lezing bespreken.

Ronald Tinnevelt is rechtsfilosoof en als onderzoeker en docent verbonden aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij verricht onderzoek naar de weerbaarheid van de democratische rechtsstaat, de normatieve status van politieke partijen en de idee van mondiale rechtvaardigheid. Momenteel bereidt hij met L. Corrias (VU) een bundel voor met als titel ‘European Ways of Life’ (Edgar Elgar 2024). Recent redigeerde hij samen met L. Ansems, L. Noyon en T. Riesthuis een themanummer van Utrecht Law Review (2023 19/2) over de legitimiteit van conflictoplossende instituties, met M. van Emmerik en R. Jansen (RU) een themanummer van het NJB over de weerbare democratische rechtsstaat, met R. Schlössels en J. Sillen het boek ‘Naar een weerbare rechtsstaat’ (Kluwer, 2022) en met Frank van den Heuvel de bundel ‘Polarisatie en perspectief’ (Eburon, 2022).

Dichtkunst door Ingmar Heytze

Op 9 december 2024 zal Ingmar Heytze op uitnodiging van de Adelbertvereniging Venray en het Literair Café Venray (LCV) een avond verzorgen die gewijd is aan poëzie. Met het oog op de komende feestdagen is de keuze voor een dichter die – in de woorden van Ronald Giphart – wordt aangeduid als ‘meeslepend en bedwelmend tegelijk, een feest om te lezen en een ongelofelijk goede voordrachtsdichter’, een heel  goede keuze. De aanbeveling die uitgaat van de beschrijving die Gerrit Komrij gaf, onderstreept waarom het geweldig is dat Ingmar Heytze naar Venray komt: ‘In de gedichten van Ingmar Heytze worden ouderwets en nieuw, traditie en populair, citaat en kreet met de grootste mate van achteloosheid verenigd. Achter zoveel achteloosheid gaat het hyperbewustzijn schuil van wat andere dichters aan het doen zijn en wat de dichters vóór hem hebben gedaan. Ingmar Heytze parodieert Gorter en Kopland, gebruikt regels uit bestaande gedichten en liedjes en toch wekt hij niet één moment de schijn van geleerdheid. Hij is een cultuurproduct, schrijvend met het gemak van een natuurtalent.’ Zijn nieuwe bundel ‘Postkamer’ wordt geroemd als ‘de meesterproef van een van de vitaalste en meest gelezen dichters van Nederland’. De dichter zal deze avond veel gedichten voordragen en ons meevoeren in zijn verrassend gedichte waarnemingen.

Ingmar Heytze (1970, Utrecht) schrijft poëzie voor mensen die niet van gedichten houden, dicht graag in opdracht en treedt geregeld als dichter aan op radio en televisie. In 2000 was hij de eerste huisfilosoof van het Centraal Museum en van 2009 tot 2011 de eerste officiële Utrechtse Stadsdichter. Acht jaar later ontving hij de C.C.S. Croneprijs voor zijn oeuvre en in 2016 de Maartenspenning van de stad Utrecht. Als columnist en essayist schreef hij onder meer voor Onze Taal, Kijk, de Volkskrant, NRC, Trouw en AD Utrechts Nieuwsblad. Hij schuift geregeld aan als huisdichter in Met het oog op morgen op Radio 1. Solo of met zijn band Asfaltfeeën trad hij op van studentenhuiskamers tot popfestival Lowlands en op allerlei podia daartussenin, waaronder zeven edities van de Nacht van de Poëzie. 

Adelbertvereniging Venray én Literair Café Venray verheugen zich op deze poëzieavond, die om 20.00 uur in De Baank in Leunen begint en waarvoor ook niet-leden van Adelbertvereniging Venray en Literair Café Venray, van harte worden uitgenodigd. De entreeprijs bedraagt voor iedereen vijf euro. Om alvast in de sfeer te komen het volgende gedicht:
 

BRIEF AAN DE POËZIE 

Vandaag zag ik een kleine vrouw 

met duidelijke afstand
tot de arbeidsmarkt.
Ze droeg een rode regenjas. 

Ze stond aan de vijver
naast het winkelcentrum
in een wolk van duiven, kauwen. 

De vogels aten uit haar hand. 

Boven op haar capuchon
zat een meeuw (Geïnteresseerd? 

Stoïcijns? niet goed te zeggen)

om zich heen te kijken. 

Ik weet niet welke soort het was, 

van meeuwen heb ik geen verstand. 

Maar als het gaat om jou en mij
ben ik die vrouw. 

De meeuw ben jij.